Η αφυδάτωση (π.χ. λόγω εμέτων ή διάρροιας) είναι συχνότερη, εκδηλώνεται πιο γρήγορα και είναι περισσότερο επικίνδυνη στα βρέφη λόγω του ότι χρειάζονται περισσότερα υγρά/κιλό βάρους σώματος και έχουν περισσότερη αναλογία σε νερό από τα μεγαλύτερα παιδιά και τους ενήλικες. Επίσης έχουν υψηλότερο μεταβολισμό, μεγαλύτερες απώλειες υγρών μέσω του δέρματος και του αναπνευστικού και μικρότερη ικανότητα των νεφρών τους να συμπυκνώνουν τα ούρα.
Σημεία αφυδάτωσης στα βρέφη είναι η ξηρότητα στη γλώσσα και στο δέρμα, το κλάμα χωρίς ή με μειωμένα δάκρυα, το ασθενές κλάμα και ο λήθαργος, η εισοχή της πρόσθιας πηγής του κεφαλιού, ο μειωμένος όγκος παλμού και οι περισσότερες στεγνές πάνες λόγω της μειωμένης ούρησης.
Η αντιμετώπιση μπορεί να ξεκινήσει με την από του στόματος χορήγηση υγρών και διαλυμάτων που περιέχουν ηλεκτρολύτες στη σωστή αναλογία, αλλά αν η αφυδάτωση είναι βαριά ή συνεχίζονται οι εμετοί η αντιμετώπιση πρέπει να γίνει ενδοφλέβια.